Εν μέσω των βομβαρδισμών των νοσοκομείων της Γάζας, το ιατρικό περιοδικό The Lancet ζητά από τους γιατρούς να κάνουν μια εξέταση συνείδησης ή, όπως λένε τώρα, ιστορικής μνήμης με ένα δυσάρεστο επεισόδιο για τους γιατρούς: τα εγκλήματα που διέπραξαν οι Ναζί, στα οποία εκείνοι, οι γιατροί, έπαιξαν κεντρικό ρόλο [1].
«Η ναζιστική εμπειρία πρέπει να είναι μέρος των ακαδημαϊκών μαθημάτων των επαγγελματιών υγείας», προτείνουν οι συντάκτες του άρθρου. Με βάση την εμπειρία του παρελθόντος, η ιστορία έρχεται συχνά στο μυαλό των γιατρών: «Η πολιτική κάνει σε μικρή κλίμακα ό,τι κάνει η ιατρική σε μεγάλη κλίμακα».
Ωστόσο, είναι γνωστό το κλισέ, όταν μιλάμε για υγεία, ότι η ιατρική είναι «καλή» (θεραπεύει ασθένειες), ενώ η πολιτική είναι σχεδόν πάντα «κακή». Οι γιατροί θα πρέπει να εναντιώνονται στις εντολές που λαμβάνουν εάν είναι απαραίτητο, λέει το The Lancet, ειδικά εάν η πολιτική είναι καθαρός και απλός φασισμός.
Αυτό που κρύβει το The Lancet είναι ότι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας που αντιτάχθηκαν στα μέτρα που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας δέχθηκαν αντίποινα, διώχθηκαν, εκδιώχθηκαν από τους χώρους εργασίας και τις επαγγελματικές τους ενώσεις, τους αφαιρέθηκε η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και κατέληξαν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και να γελοιοποιούνται δημόσια και ιδιωτικά.
Αυτό δεν συνέβη μόνο σε ναζιστικές χώρες, αλλά στις πιο λαμπρές «ευρωπαϊκές δημοκρατίες», όπως η Γαλλία, η Ιταλία ή η Γερμανία. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εμβολίασαν μαζικά τον πληθυσμό με τον ίδιο τρόπο όπως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης: με κατάφωρη παραβίαση των κανόνων που επιβλήθηκαν στο τέλος του πολέμου για να μην ξανασυμβεί αυτό.
Ο ΠΟΥ θέλει να επιβάλει μια συνθήκη πανδημίας και η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει το ενδεχόμενο κατάργησης του Κώδικα της Νυρεμβέργης για να επιβάλει αυτού του είδους τα ιατρικά και ψευδοϊατρικά πειράματα. Αυτό που προτείνει το The Lancet είναι η ανυπακοή των γιατρών προς τα νέα πρότυπα ή προς τα παλιά.
Τα ναζιστικά εγκλήματα, εντός και εκτός των στρατοπέδων συγκέντρωσης, δεν διαπράχθηκαν αποκλειστικά από «εξτρεμιστές γιατρούς», όπως ο Μένγκελε, ούτε ενεργούσαν «αναγκαστικά», λένε οι συντάκτες του άρθρου. Αυτό θα ήταν η ελαχιστοποίηση της ευθύνης των επαγγελματιών υγείας, κάτι που έχει γίνει από το 1945, τουλάχιστον.
Η ιατρική στη ναζιστική Γερμανία δεν ήταν ψευδοεπιστήμη και η ναζιστική έρευνα μερικές φορές γινόταν αναπόσπαστο μέρος του κανόνα της ιατρικής γνώσης. Για παράδειγμα, η τρέχουσα κατανόηση των επιδράσεων του καπνού και του αλκοόλ στον οργανισμό βασίστηκε σε έρευνα που διεξήχθη κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής.
Οι σημερινοί βομβαρδισμοί στη Γάζα αφορούν γιατρούς, όχι μόνο επειδή οι Σιωνιστές επιτίθενται σε νοσοκομεία για να μην υπάρξουν τραυματισμοί και να αυξηθεί το εύρος της σφαγής, αλλά επειδή το ζήτησαν 100 Ισραηλινοί γιατροί, μεταξύ των οποίων και παιδίατροι.
Αυτοί οι γιατροί πρέπει να έχουν την ίδια μοίρα με άλλους εγκληματίες πολέμου και οι υπόλοιποι να ρωτηθούν: Τι κάνατε για να αποτρέψετε τη σφαγή στη Γάζα; Τι κάνουν οι επαγγελματικοί ιατρικοί σύλλογοι; Τι κάνουν τα σωματεία υγείας;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
[1] https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(23)01845-7/fulltext
