Αν αποδεχθούμε έναν ορισμό της πολιτικής ως «συλλογική δράση, οργανωμένη με βάση συγκεκριμένες αρχές, η οποία στοχεύει να αναδείξει τις συνέπειες μιας νέας δυνατότητας η οποία καταπιέζεται τώρα από την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων», τότε πρέπει nα συμπεράνουμε ότι ο εκλογικός μηχανισμός είναι ουσιαστικά μια απολιτική διαδικασία. Αυτό μπορεί να ειδωθεί στο χάσμα μεταξύ της μαζικής τυπικής επιταγής για ψήφο και της κυμαινόμενης, αν όχι ανύπαρκτης, υφής των πολιτικών ή ιδεολογικών πεποιθήσεων. Είναι καλό να ψηφίζω, να δίνω μια μορφή στους φόβους μου, αλλά είναι δύσκολο να πιστεύω ότι αυτό το οποίο ψηφίζω είναι αφ’ εαυτού καλό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το εκλογικό-δημοκρατικό σύστημα είναι καταπιεστικό καθαυτό, αλλά μάλλον ότι η εκλογική διαδικασία έχει ενσωματωθεί σε μια κρατική μορφή, αυτή του κεφαλαιο-κοινοβουλευτισμού, η οποία είναι απαραίτητη για την επίτευξη της κατεστημένης τάξης, και επομένως εξυπηρετεί μια συντηρητική λειτουργία. Αυτό δημιουργεί ένα επιπρόσθετο συναίσθημα αδυναμίας: αν οι πολίτες δεν έχουν καμία δυνατότητα χειρισμού της διαδικασίας λήψης αποφάσεων του κράτους εκτός από την ψήφο, τότε είναι δύσκολο να ειδωθεί ποια διέξοδος μπορεί να υπάρξει για μια πολιτική που θα χειραφετεί.
Αν ο εκλογικός μηχανισμός δεν είναι μια πολιτική αλλά μια κρατική διαδικασία, τι επιτυγχάνει; Ένα αποτέλεσμα θα ήταν η ενσωμάτωση του φόβου και του «φόβου του φόβου» στο κράτος –όσο περισσότερο επενδύεις το κράτος με αυτά τα μαζικο-υποκειμενικά στοιχεία, τόσο περισσότερο το νομιμοποιείς ως ένα αντικείμενο του φόβου καθαυτό, εξοπλισμένο κατάλληλα για τρομοκρατία και επιβολή. Και αυτό γιατί ο παγκόσμιος ορίζοντας της δημοκρατίας καθορίζεται με αυξανόμενο ρυθμό από τον πόλεμο. Η Δύση εμπλέκεται σε έναν αυξανόμενο αριθμό μετώπων: η διατήρηση της υπάρχουσας τάξης, με τις γιγαντιαίες αποκλίσεις της περιέχει μια αναλλοίωτη στρατιωτική συνιστώσα, η δυαδικότητα των κόσμων των πλουσίων και των φτωχών μπορεί να διατηρηθεί μόνο με την ισχύ. Αυτό δημιουργεί μια επιμέρους διαλεκτική του πολέμου και του φόβου. Οι κυβερνήσεις μάς εξηγούν ότι διεξάγουν πολέμους στο εξωτερικό για να μας προστατεύσουν στο εσωτερικό. Αν τα στρατεύματα της Δύσης δεν κυνηγήσουν τους τρομοκράτες στο Αφγανιστάν ή στην Τσετσενία, τότε αυτοί θα έρθουν εδώ για να οργανώσουν τον εξαγριωμένο όχλο των απόκληρων.