Γερμανία: Η φιλορωσική ομάδαΑνδρέας Καρατζής

Το Politico, μια διαδικτυακή εφημερίδα που ανήκει στον όμιλο Axel Springer με έδρα το Βερολίνο, έκανε αυτό που κανένα άλλο μέσο δεν τόλμησε από τότε που η Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία: συνέταξε τη λίστα με τους κορυφαίους Γερμανούς υπέρ του Πούτιν (πολιτικούς, επιχειρηματίες και διανοούμενους) και τη δημοσίευσε στην αρχική σελίδα, με έναν υβριστικό τίτλο: «Η βρώμικη δωδεκάδα».

Στην πρώτη θέση, όπως ήταν αναμενόμενο, βρίσκεται η Άνγκελα Μέρκελ και ακολουθούν ο ομοσπονδιακός πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ και ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ. Παραδόξως, μεταξύ των δώδεκα περιλαμβάνεται και ο φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμπερμας, 92 ετών, ο οποίος ήταν πάντα ειρηνιστής. Θεωρείται επίσης ο σημαντικότερος σύμβουλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, επί δεκαετίες υποχρεωτικό σημείο αναφοράς για τον γερμανικό και ευρωπαϊκό προοδευτικό κόσμο.

Σε όλους τους περιλαμβανόμενους στη λίστα, το Politico, που δεν κρύβει τη συμπάθειά του για το Κίεβο, αφιερώνει μια κάρτα στην οποία συνοψίζει τον φιλοπουτινισμό τους με τόνους πρωτόγνωρης σκληρότητας. Ιδού η αρχή του ενημερωτικού δελτίου για τη Μέρκελ: «Κανένας Γερμανός δεν είναι πιο υπεύθυνος από αυτήν για την κρίση στην Ουκρανία». Το ίδιο ύφος και τόνος καταδίκης και για τον Χάμπερμας, ο οποίος στις 29 Απριλίου, στη Süddeutsche Zeitung, επαίνεσε τη σύνεση του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς, ο οποίος ήταν απρόθυμος για εβδομάδες να στείλει όπλα στην Ουκρανία.

Γράφει το Politico: «Για τον Γερμανό ψευδο-διανοούμενο bobo (bobo σημαίνει υβριστικά, ριζοσπάστης), καμία φιγούρα δεν έχει μεγαλύτερη επιρροή από τον Χάμπερμας, έναν άνθρωπο που πολλοί θεωρούν τον ανεπίσημο φιλόσοφο του γερμανικού κράτους. Πραγματιστής και κάποτε μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης, υπήρξε σημείο αναφοράς στη γερμανική κυρίαρχη αριστερά για δεκαετίες. Το τελευταίο μαργαριτάρι της σοφίας του: Η Γερμανία είχε δίκιο που δεν έστειλε όπλα στην Ουκρανία. Σε ένα άρθρο στην αγαπημένη εφημερίδα της κοσμοπολίτικης ελίτ της Γερμανίας, ο Χάμπερμας επαίνεσε την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, υποστηρίζοντας ότι η προσεκτική προσέγγιση της Γερμανίας στην Ουκρανία σε περιόδους ανάγκης δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η σωστή απάντηση. Για αυτό προέτρεψε τους αναγνώστες να μην δώσουν σημασία στις σκληρές ηθικές κατηγορίες των μετριοπαθών και να μην επηρεαστούν από τον άνεμο της αλλαγής».

Στο editorial του, ουσιαστικά, ο Χάμπερμας υποστήριξε ότι ναι, το να βοηθάς την Ουκρανία είναι καθήκον, αλλά το να θέλεις να νικήσεις τον Πούτιν είναι ένα στοίχημα. Ένας κίνδυνος που πρέπει να αποφευχθεί εάν πρόκειται να αποφευχθεί η κλιμάκωση του πολέμου. Αλλά τελικά και ο συνετός Σολτζ ξέφυγε από αυτή την υπόδειξη, «ανακοινώνοντας στροφή 180 μοιρών, με την ανακοίνωση του βραχυπρόθεσμου σχεδίου επανεξοπλισμού των 100 δις ευρώ», συν την αποστολή βαρέων όπλων στο Κίεβο.

Όσο για τα άλλα πρόσωπα που περιλαμβάνονται στη «βρώμικη δωδεκάδα», ακολουθούν μερικές επισημάνσεις:

Για τη Μέρκελ: «Ως καγκελάριος από το 2005 έως το 2021, ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την άρνηση να προωθηθεί η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Παρά τη ρωσική εισβολή στη Γεωργία, τον άγριο βομβαρδισμό της Συρίας, την προσάρτηση της Κριμαίας, τον πόλεμο του Ντονμπάς, την κατάρριψη της πτήσης MH-17, τη δολοφονία ενός Τσετσένου αντάρτη στο κέντρο του Βερολίνου και τη δηλητηρίαση του Αλεξέι Ναβάλνι, συνέχισε να υπερασπίζεται τον Πούτιν».

Για τον Σταϊνμάγερ: «Από την αρχή, ένας υποστηρικτής της ενεργειακής συμμαχίας της Γερμανίας με τη Ρωσία μέσω των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream, πεπεισμένος ότι αυτό θα εγγυηθεί την ειρήνη. Επιπλέον, είναι ο συγγραφέας της Formula Steinmaier στην Ουκρανία, μια διπλωματική λύση που θα είχε εδραιώσει την επιρροή της Ρωσίας στη χώρα αυτή».

Για τον Σρέντερ: «Το μόνο θετικό που θα μπορούσε να ειπωθεί γι’ αυτόν είναι ότι είναι αιώνια πιστός. Δυστυχώς, το αντικείμενο της πίστης του είναι ο Πούτιν».

Σκληρές κρίσεις και για τους διευθυντές κάποιων μεγάλων βιομηχανικών ομίλων, που διατηρούν φιλικές σχέσεις με τον Πούτιν εδώ και χρόνια. Στη λίστα είναι ο Τζο Κέζερ, Διευθύνων Σύμβουλος της Siemens από το 2013 έως το 2021: «Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, επικρίθηκε για μια επίσκεψη στον Πούτιν στην ιδιωτική του κατοικία. Σε απάντηση, προειδοποίησε τους επικριτές ότι δεν θα επέτρεπε “η προσωρινή αναταραχή να έχει υπερβολική επιρροή στα μακροπρόθεσμα σχέδιά μας”. Μόνο μετά την εισβολή στην Ουκρανία άλλαξε γνώμη, λέγοντας ότι πίστευε στην αρχή Wandel durch Handel (αλλαγή μέσω του εμπορίου), ένα σύνθημα με το οποίο η Μέρκελ πάντα υπερασπιζόταν τους αγωγούς φυσικού αερίου Nord Stream».

Το ίδιο και για τον Βόλφγκανγκ Ράιτλε, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Linde, του κολοσσού του βιομηχανικού αερίου: «Λίγα γερμανικά στελέχη, στην πραγματικότητα κανένα, ήταν τόσο κοντά στον Πούτιν όσο ο Ράιτλε. Πέρυσι ήταν ένα βήμα μακριά από αυτό που φαινόταν σαν το μεγαλύτερο επίτευγμα της ομάδας του: μια συμφωνία 6 δις δολαρίων με την Gazprom για την κατασκευή ενός τεράστιου κόμβου φυσικού αερίου. Μέχρι στιγμής η γερμανική εταιρεία επιμένει για το έργο. Η Linde εξέφρασε ανησυχία για την ανθρωπιστική κατάσταση στην Ουκρανία. Αλλά δεν ανησυχεί αρκετά για να σταματήσει να συναλλάσσεται με τον Πούτιν».

Μεταξύ των κακών, το Politico περιλαμβάνει επίσης τους ηγέτες του λόμπι Ost-Ausschss, που για δεκαετίες προωθεί τις σχέσεις μεγάλων ομίλων με τη Ρωσία (με επικεφαλής τους BMW, WV και BASF), καθώς και τους διοργανωτές της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, που κατηγορούνται ότι είχαν έδωσε πάρα πολλά εύσημα σε υπουργούς του Πούτιν όπως ο Σεργκέι Λαβρόφ.

Τέλος, ο Φρίντριχ Μερτς, νυν αρχηγός του CDU, ο οποίος σε αντίθεση με τον Σταϊνμάγερ έγινε δεκτός από τον Ζελένσκι. Το πρόβλημα; Υπερασπίστηκε επίσης το Nord Stream 2 και υποστήριξε ότι ο αποκλεισμός της Ρωσίας από το Swift θα ήταν σαν να «πυροδοτήσεις μια ατομική βόμβα».

Ανεπίτρεπτες γνώμες την εποχή της ενιαίας σκέψης…