Το ταξίδι του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη και το γεύμα με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγήπ Ερντογάν ανησυχεί ορισμένους συμπατριώτες μας. Δικαίως.
Δεν υπάρχει όμως ούτε φόβος μη τυχόν και γίνουν αποδεκτά αιτήματα της «αναθωρητικής» Τουρκίας –υπό την έννοια της αποδοχής παραλόγων αιτημάτων για τα Ελληνικά νησιά του βορείου Αιγαίου– αλλά μήτε ελπίδα βελτιώσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων που ευρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί, εξαιτίας των τουρκικών αξιώσεων εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας.
Η ένταση της προκλητικότητος των Τούρκων στο Αιγαίο, τον ΄Εβρο και το Καστελλόριζο δεν φαίνεται μειούμενη, όπως θ’ανέμενε τις αναλογιζόμενος τα παθήματα του Ρώσου προέδρου στην Ουκρανία. Οιαδήποτε ενέργεια των Τούρκων στις αναφερθείσες περιοχές, θα συνεπήγετο –αν μη τι άλλο– τη σθεναρά αντίσταση του ελληνικού στρατού και τις κυρώσεις των συμμάχων της Ελλάδος.
Η κακή κατάσταση της τουρκικής οικονομίας –πολύ χειροτέρα της ρωσικής– δεν επιτρέπει στον Ερντογάν νέες προκλήσεις. Του αρκούν τα όσα υπέστη στον φράκτη του Έβρου προ διετίας και με την επακολύμβηση της ελληνικής φρεγάτας ΕΛΛΗΣ στο Αιγαίον που έστειλε την τουρκική για επισκευή στα ναυπηγεία όταν επεχείρησε εμβολισμό της δικής μας.
Τα τραύματα αυτά της νεοθωμανικής μεγαλαυχίας δεν λησμονούνται εύκολα. Οι αμερικανικές εγγυήσεις της εδαφικής ακεραιότητος της Ελλάδος και η αμοιβαία στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία εις περίπτωσιν επιθέσεως, είναι επίσης αποθαρρυντικοί παράγοντες παντός τουρκικού οπορτουνισμού.Πάνω απ’ όλα η αποτρεπτική ισχύς των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και ιδίως η «υπεροχή αέρος» της Πολεμικής μας Αεροπορίας στους αιθέρες του Αιγαίου είναι γνωστά στους Τούρκους πασάδες και στεριανούς ναυάρχους της γείτονος.Το αμυντικό δόγμα της Ελλάδος εις περίπτωσιν προσβολής είναι γνωστόν: Γενίκευση των εχθροπραξιών!
Απομένει ευάλωτη, η Κύπρος, ως πεδίο τουρκικών προκλήσεων αλλά η Μεγαλόνησος είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η οποία δεν προκειται να καταπιεί κι’αλλες προσβολές, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Θα αντιδράσει οικονομικώς – δι’ όσην αξία έχει τούτο .Αλλά σήμερα δεν θα είναι περίπατος η κάθοδος των τουρκικών τανκς στα ελεύθερα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει, εν τούτοις, καμία ελπίδα –έστω κι η παραμικρή- ότι η τουρκική επεκτατικότης θα μειωθεί εις βάρος του Ελληνισμού, εξαιτίας του γεύματος στην Πόλη. Πρόσφατη ήταν η νιοστή συνάντηση του κ. Αποστολίδη με την τουρκική αντιπροσωπεία γιά τα μέτρα αποκαταστάσεως εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών, η οποία ουδέν απέφερε.
Εν τοιαύτη περιπτώσει πώς δικαιολογείται η αυτοπρόσκλησις του κ.Μητσοτάκη στην Πόλη, για το γεύμα στο Πέραν;
Πολλοί εκ των ασπόνδων φίλων και συμμάχων της Ελλάδος ενοχλούνται όταν δεν γίνεται προσπάθεια προσεγγίσεως των δύο πλευρών και διατυπώνουν διάφορες ιδέες όπως λ.χ. η συνεκμετάλλευση και η άρση του εμπολέμου. Αυτούς επιχειρεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να διασκεδάσει κατά καιρούς και ανα-λαμβάνει την πρωτοβουλία προσεγγίσεως. Βεβαίως εις μάτην.Η Τουρκία ποτέ δεν επείσθη διά των διαπραγματεύσεων αλλά μόνον υπό καθεστώς ήττας. Ακόμη κι όταν ήταν «νικητής» στον Σαγγάριο.
Ο Ινονού πασάς επείσθη στην Λωζάννη το 1923 για τη συνθήκη Ειρήνης, μόνο όταν ο στρατηγός Πάγκαλος ανασυγκρότησε την στρατιά του Έβρου και περίμενε το σήμα του Ελευθερίου Βενιζέλου να βαδίσει προς τη Βασιλεύουσα και το μόνο που κέρδισε (ο Ινονού) ήταν ο θύλακας του Καραγάτς.
Ο αρχαίος κυνικός Δημώναξ, δεν είχε ούτε «ελπίδα μήτε φόβον» διότι απλούστατα αισθάνετο ελεύθερος. Το ίδιο κι οι σημερινοί Έλληνες. Διά τους Τούρκους υπάρχει σοβαρή αμφιβολία.
Σημείωση: Το κείμενο αναδημοσιεύεται με την άδεια του συγγραφέα
