Το ακόλουθο σημείωμα δημοσιεύτηκε αρχικά πριν από σχεδόν τρία χρόνια. Ωστόσο, με τη νίκη του Γκάμπριελ Μπόριτς στην προεδρική κούρσα της Χιλής, θεωρούμε σημαντικό να ρίξουμε άλλη μια ματιά. Εν μέσω των εορτασμών στη Χιλή για τη νίκη του Μπόριτς εναντίον του ακροδεξιού Καστ, και ίσως ως απάντηση μνήμης σε ορισμένους που υπερβάλλουν πολύ για τον εκλεγμένο πρόεδρο, για να τον συγκρίνουν με τον Σαλβαδόρ Αλλιέντε, με τον Πάμπλο Νερούδα ή με άλλα σύμβολα της παγκόσμιας Αριστεράς, ένα κείμενο του γιατρού Πάμπλο Σεπούλβεδα Αλλιέντε, εγγονού του πρώην προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλλιέντε που ανατράπηκε και δολοφονήθηκε το 1973, κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και σε ορισμένες ιστοσελίδες. Το εν λόγω κείμενο ήταν μια «ανοιχτή επιστολή» ως απάντηση στις δηλώσεις του βουλευτή του Frente Amplio —τώρα εκλεγμένου προέδρου— Γκάμπριελ Μπόριτς, ο οποίος έχει επανειλημμένα καλέσει τη χιλιανή Αριστερά να «καταδικάσει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα, τις χώρες της Λατινικής Αμερικής με σοσιαλιστικούς προσανατολισμούς.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Βουλευτή, τολμώ να σου απαντήσω γιατί θεωρώ ευαίσθητο τον κίνδυνο που ελλοχεύει, σημαντικοί ηγέτες όπως εσύ, νέοι βουλευτές της «Νέας Αριστεράς» που αναδύθηκε στο κίνημα Frente Amplio, να κάνουν απλοϊκές, παράλογες και παραπληροφορημένες συγκρίσεις σε θέματα. όπως αυτά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Είναι πολύ προκατειλημμένο και αγενές να ταυτίζεις —χωρίς το παραμικρό επιχείρημα— την υποτιθέμενη «αποδυνάμωση των βασικών δημοκρατικών συνθηκών στη Βενεζουέλα», τον «μόνιμο περιορισμό των ελευθεριών στην Κούβα» και «την καταστολή της κυβέρνησης Ορτέγκα στη Νικαράγουα» με τις αποδεδειγμένες φρικαλεότητες της στρατιωτικής δικτατορίας στη Χιλή, τον εμφανή εγκληματικό παρεμβατισμό των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο και την τρομοκρατία του κράτους του Ισραήλ εναντίον του λαού της Παλαιστίνης.
Το γεγονός ότι γράφεις τέτοιες ανοησίες δεν «σε κάνει ψευδο-πράκτορα της CIA», αλλά υποδηλώνει μια σημαντική ανευθυνότητα και πολιτική ανωριμότητα που μπορεί να σε μεταμορφώσει σε χρήσιμο ηλίθιο για τη Δεξιά, ή χειρότερα, να σε κάνει να είσαι εκείνη η «Αριστερά» που λαχταρά η Δεξιά: μια βουβή, αμφίσημη Αριστερά, μια ακίνδυνη Αριστερά που, λόγω οπορτουνισμού, προτιμά να εμφανίζεται ως «πολιτικά ορθή», μια χλιαρή Αριστερά που δεν θέλει να έχει προβλήματα με κανέναν.
Μια τέτοια Αριστερά προκαλεί σύγχυση, γιατί δεν τολμά να επισημάνει και να αντιμετωπίσει με θάρρος τους αληθινούς εχθρούς των λαών. Εξού και ο κίνδυνος να διατυπωθούν πολιτικά ανώριμες απόψεις.
Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί η Βενεζουέλα δυσφημίζεται και δέχεται τόσες επιθέσεις από τα μέσα ενημέρωσης; Γιατί είναι καθημερινά στις ειδήσεις σχεδόν σε όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου όπου κυριαρχούν τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης; Γιατί υπερπροβάλλεται και δέχεται επιθέσεις από όλες τις πλευρές; Γιατί αυτά τα μεγάλα δελτία ειδήσεων σιωπούν για τις συνεχείς σφαγές στην Κολομβία και το Μεξικό; Γιατί όσοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ανησυχώντας για έναν Βενεζουελάνο βουλευτή που ομολόγησε ότι συμμετείχε σε μια απόπειρα δολοφονίας, δεν έχουν το θάρρος να απαιτήσουν από το Ισραήλ να σταματήσει τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού;
Ένας κόσμος ανάποδα. Αυτός είναι ο κόσμος της πολιτικής χωρίς καρδιά και χωρίς θάρρος.
Η Margarita Labarca Goddard [Χιλιανή δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων] έχει ήδη υποστηρίξει ξεκάθαρα και σθεναρά γιατί κάνετε λάθος στις κρίσεις σας για την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα. Θα προσθέσω μόνο ότι η Βενεζουέλα έχει μια πολύ πιο υγιή και διαφανή δημοκρατία από αυτή στη Χιλή, αν θέλεις μπορώ να σου αναπτύξω τα επιχειρήματά μου και μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση, αν σε ενδιαφέρει.
Είναι επίσης εύκολο να υποστηριχθεί το γιατί ο «μόνιμος περιορισμός των ελευθεριών στην Κούβα» είναι μια πλάνη. Για να μην αναφέρουμε ότι η λέξη «ελευθερία» χρησιμοποιείται τόσο κακώς, που μέχρι τώρα το πραγματικό της νόημα είναι διφορούμενο, και ένας λογικός ορισμός απαιτεί ακόμη και μια φιλοσοφική συζήτηση. Ή πες μου, τι είναι ελευθερία;
Επιλέγω αυτές τις δύο χώρες γιατί τις γνωρίζω αρκετά καλά. Έζησα στην Κούβα για εννέα χρόνια και στη Βενεζουέλα ζω άλλα εννέα. Δεν γνωρίζω τη Νικαράγουα από πρώτο χέρι, αλλά σε προσκαλώ να αναρωτηθείς ποια θα ήταν η αντίδραση μιας Δεξιάς κυβέρνησης στις ενέργειες μισθωμένων και βαριά ένοπλων εγκληματικών συμμοριών που κατέλαβαν ολόκληρους τομείς των πιο σημαντικών πόλεων της χώρας. Επιπλέον, οι εν λόγω συμμορίες μισθοφόρων οργανώθηκαν για να διαπράξουν αποτρόπαιες πράξεις όπως απαγωγές, βασανιστήρια, ακρωτηριασμό, βιασμό, ακόμη και κάψιμο ζωντανών δεκάδων ανθρώπινων όντων, απλώς και μόνο για το γεγονός ότι είναι συμπαθούντες ενός σκοπού – στην προκειμένη περίπτωση, των Σαντινίστας. Η καταδίωξη έφτασε σε σημείο όπου ολόκληρες οικογένειες δολοφονήθηκαν στα σπίτια τους.
Ακόμη και με τους πόρους, το νομικό πλαίσιο και τη δύναμη να αναλάβει άμεση δυναμική δράση ενάντια σε μια τέτοια φασιστική αποσταθεροποίηση, η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Νικαράγουα έδειξε αυτοσυγκράτηση. Πιστεύεις ότι εάν μια Δεξιά κυβέρνηση ήταν στην εξουσία, θα είχαν μια τέτοια συμφιλιωτική θέση και θα ζητούσαν διάλογο για την επίλυση της σύγκρουσης;
Η ιστορία μάς δίνει απαντήσεις.
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να έχεις μπερδευτεί από τα ισχυρά «μέσα» που ανέλαβαν την κατηγορία της θυματοποίησης των δραστών, όπως έκαναν πριν από ένα χρόνο στη Βενεζουέλα την εποχή των λεγόμενων διαδηλώσεων guarimbas.
Ως εκ τούτου, Γκάμπριελ, μιλώντας αντικειμενικά και μέσα από μια σοβαρή επιχειρηματολογία –και όχι απόψεις που σχηματίζονται και διαμορφώνονται από ΜΜΕ που επαναλαμβάνουν παραποιήσεις και ψέματα σε καθημερινή βάση– δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα ως διπλά μέτρα και σταθμά με τα οποία υπερασπιζόμαστε την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα.
Αυτές οι χώρες δεν έχουν εξαφανισμένους ή βασανισμένους ανθρώπους. Δεν φυλακίζουν αυτούς που σκέφτονται διαφορετικά, αλλά ναι, φυλακίζουν εγκληματίες, είτε αυτοί είναι βουλευτές, είτε πολιτικοί είτε αποκαλούμενοι φοιτητές. Μάλλον, μου φαίνεται ότι είσαι αυτός με τα «διπλά πρότυπα», που εκδίδει άνετες κρίσεις ηθικής, οι οποίες σχηματίζονται μέσω χειραγώγησης και άγνοιας.
Όσον αφορά τα μέσα ενημέρωσης, τη δημοκρατία και τις ελευθερίες, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τη Χιλή με αυτές τις χώρες. Σε διαβεβαιώνω ότι, δυστυχώς, η Χιλή δεν θα τα πήγαινε πολύ καλά, και ακόμη λιγότερο, αν συνυπολογίσουμε τα ανθρώπινα, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα, αφού στη Χιλή αυτά δεν φαίνεται να είναι τίποτα άλλο από εμπορεύματα.
«Ένας άνθρωπος φτάνει στο υψηλότερο επίπεδο άγνοιάς του όταν αποκηρύσσει κάτι για το οποίο δεν γνωρίζει τίποτα».
Χαιρετισμούς
