Όπως έχει γίνει εμφανές, οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας είναι σύνθετες, αρθρωμένες και σίγουρα αντιφατικές. Αυτό πιθανώς εξαρτάται και από το γεγονός ότι η Τουρκία αναγκάζεται να εφαρμόσει μια πολυμερή εξωτερική πολιτική: μια συνεργασία, για παράδειγμα, με το ΝΑΤΟ αλλά και μια σύγκρουση με αυτό. Μιας πολιτικής συνεργασίας με τη Ρωσία αλλά και της περιορισμένης αντίθεσης στη Ρωσία.
Ως απόδειξη αυτών των αντιφάσεων, από πλευράς στρατιωτικής τεχνολογίας, υπάρχει σαφής αντίθεση μεταξύ του τουρκικού drone Bayraktar και του ρωσικού συστήματος αεράμυνας μικρής εμβέλειας Pantsir. Στην πραγματικότητα, η πώληση drones από την Τουρκία στην Ουκρανία είναι σίγουρα μια σημαντική στρατιωτική υποστήριξη σε μία χώρα που είναι τώρα όλο και σε πιο ανοικτή σύγκρουση με τη Ρωσία.
Στην πραγματικότητα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ρωσία συσσωρεύει μια πολύ σημαντική στρατιωτική δύναμη γύρω από την Ουκρανία που δεν αποκλείεται, να επεκταθεί επίσης και στη Λευκορωσία, μια μαχητική δύναμη που χρησιμοποιεί επίσης το σύστημα Pantsir.
Τα τουρκικά drones που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κατοχή της Ουκρανίας σίγουρα δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν ή έστω να βάλουν τέλος σε μια πιθανή ρωσική επίθεση στην Ουκρανία. Αν όμως υπάρξει πραγματική σύγκρουση, τότε η σύγκρουση μεταξύ των τουρκικών drones και του ρωσικού συστήματος θα γίνει αναπόφευκτη.
Ωστόσο, το γεγονός παραμένει ότι η απόδοση του Pantsir S, που προέρχεται από τις συγκρούσεις στη Συρία και στη Λιβύη, δεν ήταν σίγουρα η βέλτιστη: στην πραγματικότητα έχουν εξαλειφθεί έως και 23 συστήματα Pantsir και πολλά από αυτά ακριβώς από επιθέσεις με drone Bayraktar.
Οπωσδήποτε, δεν χρειάζεται να υπάρξει μια σύγκρουση στην Ουκρανία για να διαπιστωθεί ποιο από τα δύο οπλικά συστήματα παραμένει το πιο αποτελεσματικό. Και οι δύο χώρες, εκτός από τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, θα πρέπει να διαφημίσουν και τα προϊόντα της αμυντικής τους βιομηχανίας. Και αυτό γίνεται μόνο με συγκεκριμένους τρόπους.
