- Εθνική ανεξαρτησία, χωρίς ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση και ισχυρή εθνική αμυντική βιομηχανία δεν υφίσταται. Η παραγωγική μας υπόσταση παρακολουθεί τους δείκτες της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
- Δημοκρατία χωρίς Εθνική Ανεξαρτησία, είναι δημοκρατία κατ’ επίφαση για ανιστόρητους ιδιώτες. Δημοκρατία δεν υφίσταται για ανέστιους νομάδες, προϋποθέτει λαό και πατρίδα.
- Ανάπτυξη χωρίς ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση, είναι κενή νοήματος, για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Σημαίνει πλήρη υποταγή και αφανισμό.
Η ανασύσταση μιας νέας αμυντικής βιομηχανίας μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν αιχμή του δόρατος για την ανασυγκρότηση της εθνικής παραγωγής, και μάλιστα σε τομείς υψηλής τεχνολογίας με σαφείς εξαγωγικούς στόχους.
Τα μνημόνια δεν προκάλεσαν την παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας, αλλά απλώς την επιτάχυναν και την ολοκλήρωσαν. Η παραγωγική αποδιάρθρωση, η αποβιομηχάνιση της χώρας και κατά συνέπεια η τεράστια σημερινή ανεργία, συντελείται αδιαλείπτως τα τελευταία τουλάχιστον 50 χρόνια.
Μια οικονομία στην οποία το εισόδημά της ανακυκλώνεται μεταξύ καταστημάτων ρουχισμού, καφετεριών και σουβλατζίδικων δεν μπορεί να ελπίζει σε ανάπτυξη.
Η μικρή όμως ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που ακόμα υφίσταται στην Ελλάδα, καθιστά σήμερα εφικτή τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού παραγωγικού τομέα, τεχνολογικής αιχμής και μικρού μεγέθους σε παγκόσμια κλίμακα, που εκμεταλλεύεται τις ρωγμές και τα κενά του «μαζικού» βιομηχανικού μοντέλου.
Είμαστε μία μικρή χώρα και μπορούμε να παράγουμε ιδιαίτερο προϊόν υψηλής αξίας για τις μητροπόλεις του κόσμου. Εκεί έγκειται η δυνατότητα μας να υπερβούμε την κρίση.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στη δεκαετία του 1980, οφείλεται στην εφαρμογή κανονισμού προμηθειών από το Υπουργείο Άμυνας , κατά τα πρότυπα του αμερικανικού στρατού, με υποχρέωση τα προσφερόμενα υλικά να έχουν Ελληνική Προστιθέμενη Αξία (ΕΠΑ) ίση ή μεγαλύτερη του 35% (>=35%).
Οι Αμυντικές Προμήθειες λειτούργησαν με βάση την ΕΠΑ έως το 2009 και περιγράφονταν πλήρως σε δημοσιευμένα ΦΕΚ.
Η Εγχώρια παραγόμενη Προστιθέμενη Αξία πρέπει να αποκτήσει την αληθινή της εθνική σημασία που έχει για την χώρα μας, και όχι μόνο να χρησιμοποιείται ως λέξη κενή και μόνο για την επιβολή φόρου ΦΠΑ (Φόρου Προστιθέμενης Αξίας).
Σημειώνουμε με έμφαση ότι η εγχώρια προστιθέμενη αξία είναι που δημιουργεί τον πλούτο και όχι η εισαγόμενη, που ενδεχομένως δημιουργείται από τις ξένες επενδύσεις, η οποία πολύ συχνά δεν παραμένει στην χώρα και ιδίως δεν δημιουργεί τους ισχυρούς συνδέσμους με τους λοιπούς κλάδους και τομείς της ελληνικής οικονομίας, που είναι η προϋπόθεση για την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Το πλαίσιο εντός του οποίου θα πρέπει να κινηθεί η όλη προσπάθεια, θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον τα παρακάτω:
- Επανεξέταση των περιθωρίων που αφήνει το κοινοτικό θεσμικό πλαίσιο για ενίσχυση των εγχώριων αμυντικών βιομηχανιών στον τομέα των αναθέσεων κρατικών παραγγελιών π.χ. η χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων στην Ε.Ε. για αμυντικά προϊόντα/υπηρεσίες προϋποθέτει ενεργές πρωτοβουλίες του ίδιου του κράτους (ενδεικτικό θετικού παραδείγματος η συμμετοχή ελληνικών εταιρειών στην ανάπτυξη και παραγωγή του σύγχρονου πυραύλου Iris-t).
- Σχηματισμός Συμβουλίου Αμυντικών Δαπανών με πολύ προσεκτικά επιλεγμένα μέλη τα οποία θα συνεδριάζουν με στόχο την αμυντική βιομηχανία και την κάλυψη των αναγκών των Ε.Δ.. Αυτό μπορεί να ενσωματωθεί και στις αρμοδιότητες της επιτροπής άμυνας και εξωτερικών υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων αλλά με ύπαρξη δικλείδων ασφαλείας για να μην εργαλοποιηθεί (και αυτό) κομματικά. Η επιτροπή αυτή, θα μπορεί να δέχεται από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς καθώς και πανεπιστήμια και να αποφασίζει για την έγκρισή τους ή μη, προτάσεις ερευνητικών προγραμμάτων αναφορικά με την κάλυψη των επιχειρησιακών τους απαιτήσεων.
- Πρέπει να δημιουργηθεί ένα στενό πλαίσιο συνεργασίας του τετραγώνου ΥΠΕΘΑ, δημόσιας ,και ιδιωτικής ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας καθώς και Πανεπιστημιακών Σχολών. Η ιδιωτική βιομηχανία μπορεί να λαμβάνει ιδιαίτερη μεταχείριση από την κυβέρνηση, με ανάλογες θέσεις για στρατιωτικούς την περίοδο της ειρήνης, με την ρήτρα ότι σε περίοδο πολέμου θα θεωρούνται παραγωγικές πολεμικές μονάδες με τις ανάλογες υποχρεώσεις και ποινές που ισχύουν σε περίοδο πολέμου για στρατιωτικούς. Η χώρα μας έχει μια μοναδική συγκυρία και καλές σχέσεις με Κύπρο, Ισραήλ, Αίγυπτο, ΗΠΑ, το σύνολο της Ε.Ε. κτλ. Αυτό θα μπορούσε να γίνει πολλαπλασιαστικός παράγοντας στη βιομηχανία μας για συνέργειες στην κατασκευή, στην έρευνα ή και ακόμα στην ανεύρεση δυνητικών πελατών.
- Να διατίθεται συγκεκριμένο ποσοστό του ετήσιου προϋπολογισμού εξοπλιστικών προγραμμάτων στην Έρευνα και Ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, για προηγμένα – εξειδικευμένα προϊόντα για τις ελληνικές Ε.Δ., κάτι που υπάρχει ήδη στους σχεδιασμούς, αλλά ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε.
- Πρέπει να γίνεται καλύτερος προγραμματισμός των προμηθειών των ΕΔ.
- Πρέπει η Ελλάδα να επιδιώξει τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών Διαρθρωτικών Ταμείων, σε συνεργασία με λοιπούς φορείς του δημοσίου (Υπουργείο Οικονομίας Ανάπτυξης και Τουρισμού, Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, κ.τ.λ.).
- Η χώρα μας πρέπει να στοχεύει στην αξιοποίηση των Διακρατικών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων Ερευνητικής και Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΔΟΠΕΑΣ) με απώτερο σκοπό την εξέλιξη νέων τεχνολογιών και την αντιμετώπιση του υψηλού κόστους έρευνας και ανάπτυξης σύνθετων οπλικών συστημάτων.
- Πρέπει να αξιοποιηθούν οι Ακόλουθοι Άμυνας (ΑΚΑΜ) και οι υπάλληλοι οικονομικών και εμπορικών υποθέσεων των διπλωματικών αποστολών της χώρας, σε συνεργασία με το ΥΠΕΞ, για την προώθηση των εξαγωγών στρατιωτικού εξοπλισμού και όχι μόνο, όπως θα αναλυθεί σε επόμενο άρθρο.
